Ο γνωστός σε όλους σας, Ονορέ ντε Μπαλζάκ,[ κι αν δεν είναι γνωστός σας μην ψαχτείτε, έχει πεθάνει, σε κανένα blog ή facebook δεν θα τον βρείτε] δήλωσε κάποτε: ”Όλα φτάνουν στον καιρό τους, για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν”.
Αποδεχόμενος λοιπόν αυτή την ρήση, κάθομαι κι εγώ κι περιμένω. Δεν μας εξήγησε όμως τι ή ποιον να περιμένουμε. Ο Μπέκετ περίμενε τον Γκοντό. Ο Καβάφης περίμενε τους Βαρβάρους. Ο οπαδός περιμένει τον λεφτά επενδυτή να σώσει την ομάδα. Ο ερωτευμένος/η τον αντίστοιχο έρωτα κι ο νεοέλληνας περιμένει τον …ήλιο. Τώρα, ο ήλιος πράσινος θα είναι-κίτρινος θα είναι δεν ξέρω. Τούρκικο σήριαλ μια φορά, είναι. Άλλος περιμένει να πάρει σπίτι. Θα μου πείτε κρίση οικονομική σιγά μην υπάρχουν χρήματα για σπίτια. Όλοι θέλουν να πουλήσουν. Ποιος θα αγοράσει;
Εγώ δε ξέρω τι περιμένω. Μπήκα κι εγώ στην σειρά, αλλά δεν ξέρω να περιμένω. Άρα, γιατί περιμένω; Και ο καιρός αυτός πότε θα φθάσει; Και θα μου φτάσει αυτός ο καιρός όταν φτάσει; …περδεύτηκα! [δε μας χέζεις ρε Ονορέ!]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου